Aşık Şemşir Tüm Türküleri Azerbaycan Yöresinden Türküler

Yanağın göyçekdir gülden laleden
Senin ne gözeldi gara gözlerin
Meni hifz elesin mürvete gelsin
Vurmasın sineme yara gözlerin

Eşgin hestesiyem çekirem cefa
Rehm ele a zalım gel bir insafa
Senden ola belke mene bir şefa
Eleye derdime çare gözlerin

Dağların kekliyi ala göz Nigar
Şemşir bu vesfini yorulmaz yazar
Gocalmış aşığam görme günahkar
Goyma çekir meni dara gözlerin

Ceyran (Aman Ovçu Düzde Gurma)

Aman ovçu düzde gurma teleni
Heyifdi düşmesin uzağa ceyran
Gel atma gülleni gana belensin
Düşer balasından uzağa ceyran

İnsan oğlu vurma bu gelem gaşı
Onun da yohdur mu yarı yoldaşı
Ahar sele döner gözümün yaşı
Her dönüb bahanda yarağa ceyran

Bu gözel periye getirme zaval
Gözeldir ezizle gayğısına gal
Besdi insaf ele az nişana al
Susuyub gelende bulağa ceyran

Diksinir seksenir gansız insandan
Rehm ele el götür o zerif candan
Ağlaya ağlaya gedir Muğan'dan
Vurgunu gezmeye Gazağ'a ceyran

Şairin hatiri Şemşir'de barat
Turacı ellere verib amanat
Daha tebiete olmaz beyanat
Benzemesin gerib gonağa ceyran

Gözlerin (Gör Nece Ohşardı)

Gör nece ohşardı yuhusuzlara
Senin bu süzülüb yahan gözlerin
Gah bi-huş eylesin az galdı meni
İldırın sür'etli çahan gözlerin

Gelen çohdu bu vesfinin sesine
Gözellerde ne edirsen besi ne
Yüz aşig öldürür bir güllesine
Herden humarlanıb bahan gözlerin

Gatıbsan lebine şekeri gendi
Kimler öyretmişdi sene bu fendi
Dağıtdı taladı obanı kendi
Dağıdıb evini yıhan gözlerin

Vurub yere serdin geldiyim yerde
Şemşir'i ağlatdın güldüyüm yerde
Sineme oh vurdun öidüyüm yerde
Meni nöker etdi o han gözlerin

"Benövşe (Bahar Çatıb Bezeyir Mi)

Bahar çatıb bezeyir mi dağları
Açılır mı sizin yerde benövşe
Gımışır mı dodagları nergizin
Teze ter mi güneylerde benövşe

Aşıg Gurbani'den galıb nişane
Torpagdı bize de ona da ana
Boynunu perişan eymesin yana
Salmasın gelbimi derde benövşe

Nedendi lalanın bağrında gara
Bu letif çiçeye kim vurub yara
Gızılgül gelbini yedirir hara
Heyif ki tez solur bir de benövşe

Ona can yetişir yaz nefesinden
Oyanır yuhudan bülbül sesinden
Cennet çelenginin düşüb desinden
Tutmasın üzüne perde benövşe

Yarpağın zerifdi yaraşığın var
Çemene çiçeye sarmaşığın var
Goca Şemşir kimi bir aşığın var
Söyler sözün düşen yerde benövşe

Döndü (Demedim Mi Mecnun)

Demedim mi Mecnun sene Leyli'yem
Eşgin mehebbetin yalana döndü
Bilirsen mi senden çoh gileyliyem
Bes senin heyalın hayana döndü

Sene dastan yazdım yene az dedim
Boyuna gaçıgay guba gaz dedim
Nefesine çiçek açan yaz dedim
Garlı zimistana borana döndü

Firgetin başıma neler getirdi
Şemşir'in huşunu baştan itirdi
Gelbimin bağçası gangal bitirdi
Torpağı şoranlı arana döndü

Ürek Deyir Bah Gözele (Ahı)

Ürek deyir bah gözele
Dizimde bir yohdu ahı
O cavanlıg düşmez ele
Goca düşkün vahtdı ahı

Şair dostum yan halıma
Cavab var mı sualıma
Gören gülür saggalıma
Eynim yaşı ahdı ahı

Te'rif dedim min meleye
Un olub düşdüm aleye
Kim ki inandı feleye
Felek onu yıhdı ahı

Şemşir gadag ver diline
Hansı ner çatıp eline
Ta bahmıram gız geline
Gözüm könlüm tohdu ahı

Sevib Durmag Bir Çodara

Sevib durmag bir çodara çetindi
Bugün meni sabah seni sever hey
Ömrünü çürüder efsane yere
Üzülme yolunda onun heder hey

Süleyman'lar ürek verer hediyye
Ovçu kimi günde durar güdüye
Görmezsen ki bir ehdini ödeye
El tanımaz öz nefsini güder hey

İster kişi olsun isterse gadın
Yolunda can goysun birce muradın
Dünyada her kim ki gözlemir adın
Şemşir'in zehlesi ondan geder hey