KERBELA ÇÖLÜ

Konu: KERBELA ÇÖLÜ Cuma Ara. 02, 2011 8:43 pm

KERBELA ÇÖLÜ

Kerem Eyle Kerbela Gülü, ellerimiz gökte yüzümüz yerde,
Kandiller söndü sen şehit olunca bela çölünde.

Dünya durdu bir an dönmedi evren,geçmedi akşam,
Doğmadi Güneş, kuşlar uçmadı kan dökülünce bela çölünde.

Darda kaldı kullar bir o kadarda susuz insanlar,
Akmadı zalim Fırat kesilince Abbas’ın kolu bela çölünde.

Kalmadı gözde yaşlar. kalmadı mümin kullarda feryat,
Melekler ağladı ıssız kumlara kan dökülünce bela çölünde.

İnsan ağlar, kul ağlar, dağ taş cümlesi ağlar,ırmaklar tersine akar.
Bir figandır cihanda esmez yeller Ümmü Gülsüm bela çölünde.

Zeynep Anam ister gülleri solmasın,yürek paralandı İmam yaralandı,
İki cihan o an karalandı,kanlar akınca İmam dan bela çölünde.

Yezit içip suyu vermedi Ali Asker’e,haram oldu o su Ehlibeyt’e,
İmam’ın başı inince kızıl kuma,yerler yarıldı bela çölünde.

Hırs bürüyünce gözü,görmedi zalim o nurlu gül yüzlüyü,
Bedeni toprağa karıştı,yürüyünce Hakk’a o nur-pak bela çölünde.

Hüseyin İmam’i zikreder bir yudum su görünce,
Yüreğim yansın,gözlerim ağlasın, İmam gibi bela çölünde

Alinti

» -////--KERBELA--////--