kahraman tazeoglu -araz & ahmet selim -yalan

Konu: kahraman tazeoglu -araz & ahmet selim -yalan Salı Ocak 10, 2012 4:56 pm

kahraman tazeoglu -araz & ahmet selim -yalan

Yalniz?m… çünkü sen varsin…
“gel” desen gelirdim
gittigin uzakta bendim
dag gibi bir ihanetten düstüm
bu kendime son gelisim …

ölümbaz öpüIler kusuyorum ceplerime
kendimi suçüstü yakaliyorum
ve kentsizligimin isimsizligini
Araz’a uyak düsüyorum
gözlerime senden düsler sürüyorum
islak bileklerim kan bayramina yatiyor
bana en büyük tehdit yine ben oluyorum
sonra bir duraga yaslaniyorum
sonra bir kente
ve sen gidiyorsun ?…
ben kaniyorum …
diyorlar ki “kendini dinleme hiçbir sey söylemiyorsun”
oysa “gel” desen gelirdim biliyorsun

bu kentte her yagmur kendini aglar
aklima düssen yalnizlik oluyorum
agzimdaki uykudan öpmüyorsun nicedir
nerde kimi üsüyorsun
artik kendini yakan bir atesim
kendimize birbirimizden düsler yapamiyoruz
simdi bos duraklara yaslaniyorum
bos kentlere
oysa “gel” desen gelecektim ?!…

yeni utançlar biriktiriyorum eski günahlarima
cüzamli ruhlar cehennemine gidiyorum ben
kirli sözlerimi temize çekme …?!

gözlerim ihanete ihbar tasiyor
kuskulu bir cinayeti fisildiyor kaslarina
sözü namluna sürmelisin simdi
en yarali yanimdan vurmalisin beni
çünkü uçmak düsmeyi göze almaktir…?!

sususuna kan döküyor gözlerim …
sen gözüne çig kaçti saniyorsun ?…
oysa bilmelisin Araz’im
kimsenin içi görünmez…
ve hiç bulamadiklarini
asla yitiremezsin…
bak simdi aramizda sessiz kaliyor
söylenecek bütün sözler…?!

bu geceye bir sarki bir söz laz?m
kalbime bir ???k bir yol laz?m
gitmeye …yürek laz?m …
gidemem ki gidemem ki…
dar gelir odalar duramazsin
dar gelir bu kalbim dayanamazsin
içinde bir sevda susturamazsin …
bu fotografta aglayan gözler yalan ?!…
bu siir bu kenari yanmis mektup yalan
bel ki sen yalandin bel ki de ben yalan
bu askta yalandi degil mi ?…
bu fotografta aglayan gözler yalan ?!…
bu siir bu kenari yanmis mektup yalan…
bel ki sen yalandin bel ki de ben yalan
bu askta yalandi degil mi ?

her sabah aksam oluyorsun
alnindan ellerine damliyorsun
yüzündeki yagmurla iniyorsun kente
içine dert oluyorsun kentin
disina yagmur
yüreginde dagiliyor kristal sehirler
duvarlarin kan öksürüyor
ve sen
baskalarinin gözlerini
yüzümde aramamayi ögreniyorsun…
beni bir duraga yasliyorsun
beni bir kente
gidiyorsun?…

Oysa “gel” desen gelecektim…?!

biliyorum Araz’im
insan kendini bulmamali, hep aramali
gittigin yerden basliyorum öyleyse
gece cinnetlerimi de alip yanima

Denize bakmayi bilmeyenler
bir gün mutlaka bogulur…
iste bundandir gözlerinden kaçislarimi…

ömrümden düsürdügüm sol anahtarlarina takiliyorum hep
ve hayat yüklü kamyonlar geçiyor üstümden

hadi bana en militan kelimelerle saldir
batir içime cümlelerini
beyhude bir dehset birak bana
hak ediyorum…

gizlilikten ölmek üzere olan bir akrep siziyor içime
can kaybindan ölüyorum

yorgun söylentiler kaniyor solgun yaralarimdan
kirilir mi bilmem hüznümde tasidigim kin
kinim kendime
sususum sana
küsüsüm tüm dünyaya …?!

üstü kalsin ihanetimin …
“gel” desen gelecektim …?!

yine bir tren geçiyor içimden
sen kesiliyorum gülüsümün karsiligi
saçlarin bir rüzgarin öyküsünü tasiyor
süsle beni ey ask
geçtigin yerleri öpüyorum …

kirpiginden yapilma bir daragacina
geceyi asiyorum
yoksun…
bu yagmurlar islatmiyor beni
bir duraga yaslaniyorum sensiz …
gidisinin en sessiz harfinden yirtiliyorum
“gel” desen gelecektim oysa …?!

bu geceye bir sarki bir söz laz?m
kalbime bir ???k bir yol laz?m
gitmeye …yürek laz?m …
gidemem ki gidemem ki…
dar gelir odalar duramazsin
dar gelir bu kalbim dayanamazsin
içinde bir sevda susturamazsin ?…
bu fotografta aglayan gözler yalan ?!…
bu siir bu kenari yanmis mektup yalan ?…
bel ki sen yalandin bel ki de ben yalan
bu askta yalandi degil mi ?…
bu fotografta aglayan gözler yalan ?!…
bu siir bu kenari yanmis mektup yalan ?…
bel ki sen yalandin bel ki de ben yalan
bu askta yalandi degil mi ?

içine her düsen
kendi kesfi saniyor seni
oysa sen
melekleri bile kiskandiracak kadar kendinsin
ve kendini acitmak istiyorsun
ama güller kendine batamaz
bilmiyor musun
“gel” mi diyorsun…?!

herkes kendi gördügüne bakar
peki hayatin rüzgarinda kime yelkeniz
kipirdamadan duramayiz bir ask boyu
hadi en kanadigimiz yerden susalim
“gel” desen gelirdim…
“git” dedin ve gittin…?!

Aska…
Rüzgara…
Ayriliga…
Zamana…
eyvallah …

» AHMET SELIM DELI YAR