Almas İldırım

Konu: Almas İldırım Çarş. Şub. 01, 2012 8:12 pm

Nə üçün şair doğuldum

Mən artıq nə yazım yurduma dair
Düşmən zəhər saçar, dostlar gizlənir.
Bilməm ki, yurdunu sevən bir şair
Nə üçün bir cani kimi izlənir.

Gizli yol kəsmədim, qaçaq olmadım,
Saqın bir həyatı pozmadım mən ki,
Yurd üçün qanlı bir çiçək olmadım
Heç bir qətlə fərman yazmadım mən ki…

Nə üçün qəribəm bu doğma eldə,
Məhbəsmi dörd yanım… Mən ki, boğuldum
Məlun bir zamanda, məhkum bir eldə
Allahım, mən neçin şair doğuldum?

Konu: Geri: Almas İldırım Çarş. Şub. 01, 2012 8:13 pm

O Benimdir Ezelden

Esme ey sabah yeli, böyle muhalif esme;
Tellerini bozduğun o sevdalı yâr benim;
Söz verdim gideceğim, gel de yolumu kesme;
O gök deniz, yeşil dağ, o güllü diyâr benim..

Gönlüm alev saçarken volkan gibi derinden
Ne korkum bir yolsuzun, imansızın birinden;
Bir ah çeksem şahlanır dağlar kopar yerinden,
Tarihlerde ün almış bir şöhretim var benim…

Kim geçer dünyaları meteden o güzelden?
Ben onun öz yârıyım, o benimdir ezelden;
Yolunda döğüşürüm, vaz geçmem bu emelden,
Ya o benim olacak, ya kanlı mezar benim!..

Konu: Geri: Almas İldırım Çarş. Şub. 01, 2012 8:13 pm

Azer’in Duası

Hasret kalıp doğma yurdun nazlı müşfik kucağına,
Gözler yaşlı, boyun bükük, vatansız mı öleceğim?
Göz dikerek yâd ellerin şifa vermez ocağına,
Böyle garip, bir parçacık kefensiz mi öleceğim?
Ulu Tanrım… Günâh mı bu, bahar geldi, ben çağladım?
Bu bir ilin dileğidir, yâd bir söze uyduğum yok,
Dünya sevdi, ben de sevdim, eller güldü, ben ağladım.
Sevdim amma dizlerine bir defa baş koyduğum yok.

Tanrım. Bana çok mu gördün od savuran toprağımı?
Cennet senin, Kâbe senin, bir mezarlık yurdumu ver
Cehennemden alsın bırak dünya benim sorağım,
Bana yalnız bir içim su.. baş koyacak biraz da yer.

Konu: Geri: Almas İldırım Çarş. Şub. 01, 2012 8:14 pm

Hani

Akşam olur kuşlar döner yuvaya,
Benim dönüp konacağım dal hani?
Sabah olur çoban iner ovayya,
Benim kalkıp gideceğim yol hani?
Yaz gelince dağlar duman kuşanır,
Derelerden seller akar, boşanır,
Gönlüm diyor, onsuz nasıl yaşanır?!
Söyler, benim o doğduğum il hani?

Hasret kalıp baharına, kışına,
Sordum onu uçup gelen kuşuna,
Bakma dostum gözlerimin yaşına,
Beni ondan ayıracak kol hani?

Konu: Geri: Almas İldırım Çarş. Şub. 01, 2012 8:14 pm

Elveda Bakü

Türkistan’a giderken
Elveda, ey müşfik ana, elveda
Bu anda kalbimde ne derin gam var,
İçimde bir sızı, gözümde nem var,
Elveda, ey müşfik ana, elveda
Sende geçip gitti yirmi dört yaşım,
Bir zaman beladan çıkmadı başım,
Sen oldum hemdemim, dertli yoldaşım,
Laylalar söylledin bana, elveda!….
Ben sana yâd değil, öz bir oğuldum,
Öz kanından, gül yakanda doğuldum,
Günâh’ım, can dedim sana koğuldum,
Acımadın bu kurbana, elveda!…

Yok oldu Çemberekend’i gözlerden,
Batıp gitti Pirvenzeli izlerden,
Kim ne anlar bu çapraşık sözleren,
Bunlar bir hatırat bana, elveda!…
Bir zaman koynunda ben de yaşadım,
Sokaktan sokağa seslendi adım,
Bilmem sönecek mi sendeki yâdım?
Belki de dönemem sana, elveda!…
Bak, ne deyir gene bu coşkun Hazer,
Koynunda şimâlden gelen yâd gezer,
Bu derttir ki beni ömrünce ezer,
Düşürür hep halden hale, elveda!…
Uzakta kararır Kızlar Kalası,
Söyler ki başımın çoktur belası,
Nerde öz oğulun, yiğit balası,
Acısın düştüğü oda, elveda!..
Benim günâhım yok, beni bağışla;
Çok çarpıştım, düştüm tufanla, kışla,
Bazen selam gönder sen de bir kuşla,
Gittiğin yer Türkistan’a elveda!…
Elveda, ey güzel Bakü, elveda!…
Sağlıkla kal, son sözüm bu, elveda!…

Konu: Geri: Almas İldırım Çarş. Şub. 01, 2012 8:15 pm

Bir Ses Gelir Uzaktan

Bir ses gelir uzaktan, o yâr mı geldi dile,
Bir haber mi yolladı bu yaralı bülbüle?!.
Bülbül, yolun düşerse benim doğduğum ile,
Bu yanık iniltimi dağlarına sal da gel.
Kalbime sokmak için qadasnı al da gel!..
Ben gelirken o yurdun mevsimi sonbahardı,
Gülşende gül yerine kızıl dikenler vardı..
Durma bülbül, bu hicran dertli bağrımı yardı,
Git, bir an olsa da, git, sinesinde kal da gel,
Gönlüme salmak için dertlerini al da gel!.

Durma bülbül, var da kon karlı dağlar başına
Türkümü sal o yurdun toprağına taşına,
Al bu göz yaşımı kat o yârin göz yaşına..
Dönerken saçlarından bir iki tel çal da gel,
Solgun dudaklarından gizli bir söz al da gel!..

Konu: Geri: Almas İldırım Çarş. Şub. 01, 2012 8:15 pm

Kızıl Köleler Dünyasına

Hür İnsanlık haykırdı: Kalksın zulüm, korku, kin!..
Verdi milyonla kurban…Ya gene bu korku ne?..
Milletleri kızıl bir orakla biçmek için,
Hortlayan barbarlığın eskisinden farkı ne?..
Dünya gene tersine döner, serhoş mu bilmem,
Kanlı bâdirelerle eğlenmek hoş mu bilmem,
Bunca çekilen emek beyhûde, boş mu bilmem,
Muzdarip dudaklarda bu bitmeyen şarkı ne?

Nerde tahakküm, zulüm, milyonluk esir İnsan,
Nerde topyekün sürgün topyekün ölüm ve kan?..
Kaldır demir perdeyi, hükmünü versin cihan,
Lânet kızıl dünyanın köleler cennetine!..
Aç göster her köşeni, her nesi var, nesi yok,
Ben bilirim ki, orda uçan kuşun sesi yok,
Hürriyet mi diyorsun, yalan… Onun (H)si yok,
Milyonu beş paradır orda kemiğin, etin!

Konu: Geri: Almas İldırım Çarş. Şub. 01, 2012 8:16 pm

İldırım Almaszade (Azerbaycan: İldırım Almaszadə; d. 25 Mart, 1907; Bakü, Azerbaycan Vilayeti, Rusya İmparatorluğu; ö. 14 Ocak, 1952; Elazığ, Türkiye) Azerbaycan Muhaciret Edebiyatı şairidir.

1930 yılında Sovyet idaresinde muhalif olması nedeniyle Dağıstan'a sürülmüş, burada kalması tehlikeli görülünce, Türkmenistan'a gönderilmiştir. Hayatı tehlikeye girince Türkiye'ye sığınmıştır.
Hayatı

Babası Abdülmehemmed ve annesi Nisa Hanım'dır. Çiftçilikle uğraşan aile Apşeron'un Qala kentindendirler.

Almas İldırım, 1914-1915 yıllarında İran'dan gelen işçiler için açılan "İttihad" mektebine kaydoldu. Okul esasen Farsça olmasına rağmen Azerbaycan dili ile eğitim yapılıyordu. Okulu bitirdiğinde Farsça okuyor ve konuşabiliyordu. Şairin üniversite seçiminde Şarkşunaslık'ı seçmesinde büyük önemi vardır.

Almas İldırım, 1927'de Azerbaycan Devlet Üniversitesi'nin Şark Edebiyatı Bölümü'ne kayıt olmuşsa da; babası "tacir" olduğu için üniversiteden uzaklaştırılır. Asıl atılma sebebi yazdığı şiirlerinin içerikleri ve Türkiye'de bazılarının yayımlanmasıdır.

Üniversiteden atıldıktan sonra Azarbeycan Proletar Yazıcıları Cemiyeti'ne girer.

Bu devirde Azerbaycan Edebiyatı'nı aydınlatarak, ileri götürmeye çalışan teşkilatlar kurulmaya başlamıştır.

Dağistan'a sürülmesine sebep olan şiir de, Türkiye'de Hayat dergisince yayınlamıştır.

"Zirvende oynayaşan rüzgarlar acı, Yıllardır görünmez başımın tacı, Anlat ki derdinin nedir ilacı, Nedir bu dumandan tüller, a dağlar? Boynunda kızıldan rengin bir deste, Laleler dağılmış yolların üste, Gel sen bu ülkeden bin kurban iste, Senden esirgemez, yollar, a dağlar!..."

Daha sonra eşi Ziver Hanım ve üç aylık çocuğuyla İran'a gitmeye karar verir. Yolda gittiği kervandan ayrılır ve tek başına gitmeye çalışırlar. İran'a vardıklarında İran polisince tutuklanıp hapise mahkûm edilirler. Casus olabileceği düşüncesiyle çeşitli işkencelere maruz kalır, sağlığı bozulur ve hapisten çıktıntan sonra çok kötü bir hayat yaşar.

Şair için artık gurbet yılları başlamıştır. Ve Türkiye'de önce Elazığ'a, sonra Palu ilçesi Karaca bucağında ilkokulda vekil öğretmenlik yapar. Sonradan Elazığ'da iskan memurluğu yapar. Bir süre sonra da Malatya iskan müdürlüğüne kadar varır.

İldırım çiftinin 1936 yılında ikiz çocukları dünyaya gelir. Onlara "Eldegez" ve "Yurdavar" adlarının verir ki; bir gün yine topraklarına dönsün, orada gezsinler istemektedir. Ne var ki çocukları, ağır hastalığa yakalanarak aynı gün ölürler. Bu yazarın "Bir Günde Ölen" adlı şiirinde geçer.

Daha sonradan annesinin ölümü, eşinin acılara dayanamaması ve babasının hapse atılarak sonradan serbest bırakılması ve vefatı, yazarı çok yıpratır. 14 Ocak 1952'de halen vatan hasretiyle yanıp tutuşan Yıldırım, gözlerini kapatır. Mezarı Malatya'nın Kale kasabasındadır.
Edebi Şahsiyeti