“Babalarından ötürü evlatların vay hâline!”
“Ahir zamanda babalarından ötürü evlatların vay haline!” Bu ferman, Allah Resulü’ne (sas) aittir. Bu söz üzerine sahabe şaşkınlık içinde sorar:
- Müşrik babalardan ötürü mü onlara kıyıldı da heder oldular?
- Hayır, mümin babaları onlara kıydı.
- Nasıl oldu ya Rasulullah?
- Babaları onlara dinin temel hükümlerini öğretmediler!” Bunu şöyle açabiliriz: Şu küçük dünya hayatı adına dinin esasları terk edildi. Sorumlular, din eğitim ve öğretimini ihmal edip, dünya hayatına yoğunlaştılar. Bu hadisin manası şu ayetle de tam bir uyum içindedir: “Yoo yoo siz ücreti ve lezzeti peşin olanı çok seviyor, ahireti (veya neticeyi) umursamıyor (görmezlikten geliyor)sunuz.” (Kıyame, 75/20) Allah Resulü (sas) sözlerini şöyle devam ettiriyor:
“Ben onlardan uzağım, onlar da benden uzak olsunlar!” Yani, “Evladını ihmal eden, çocuğunun heder olup gitmesine göz yuman, dahası bir neslin mahvolması karşısında titremeyen anne-babalardan ben uzağım; onlar da benden uzak olsunlar!” Ruhen ölmemiş bütün anne babalar, bu sert uyarı ve tenbih karşısında ürperir ve tir tir titremelidirler. Böyle önemli ve hayati bir sorumluluk kendisine anlatıldığında Halife Ömer bin Abdülaziz bayılıyor ve yirmidört saat kendine gelemiyor. Ya biz?