Vaktiyle birbirini çok seven iki kardeş varmış
Büyüğü Halil
Küçüğü ise İbrahim
Halil, evli çocuklu
İbrahim ise bekârmış
Ortak bir tarlaları varmış iki kardeşin
Ne mahsul çıkarsa, iki pay ederlermiş
Bununla geçinip giderlerm iş
Bir yıl, yine harman yapmışlar buğdayı
İkiye ayırmışlar
İş kalmış taşımaya
Halil, bir teklif yapmış :
İbrahim k ardeşim; Ben gidip çuvalları getireyim Sen buğdayı bekle
Peki, abi demiş İbrahim
Ve Halil gitmiş çuval getirmeye
O gidince, düşünmüş İbrahim:
Abim evli, çocuklu Daha çok buğday lazım onun evine
Böyle demiş ve
Kendi payından bir miktar atmış onunkine
Az sonra Halil çıkagelmiş
Haydi İbrahim Demiş, önce sen doldur da taşı ambara
Peki abi
İbrahim, kendi yığınından bir çuval doldurup düşer yola
O gidince, Halil düşünür bu defa:
Der ki:
Çok şükür, ben evliyim, kurulu bir düzenim de var
Ama kardeşim bekâr
O daha çalışıp, para biriktirecek Ev kurup evlenecek
Böyle düşünerek,
Kendi payından atar onunkine birkaç kürek
Velhasıl, biri gittiğinde, öbürü, kendi payından atar onunkine
Bu, böyle sürüp gider
Ama birbirlerinden habersizdirler
Nihayet akşam olur
Karanlık basar
Görürler ki, bitmiyor buğdaylar
Hatta azalmıyor bile
Hak teala bu hali çok beğenir
Buğdaylarına bir bereket verir, bir bereket verir ki
Günlerce taşır iki kardeş, bitiremezler
Şaşarlar bu işe
Aksine çoğalır buğdayları
Dolar taşar ambarları
Bugün 'Bereket' denilince, bu kardeşler akla gelir
Bu bereketin adı: Halil ibrahim bereketidir
ALLAH EVİNİZE VE HAYATINIZA HALİL İBRAHİM BEREKETİ İLE DOLDURSUN İNŞALLAH