ŞAİR, NE TEZ KOCALDIN SEN...!
Semed Vurgun
Nemetse de gözel şer,
Şair olan kem de yeyir.
Ömrü keçir bu adetle,
Uğurlu bir seadetle.
Gören meni nedir deyir:
Saçlarına düşen bu den?
Şair, ne tez kocaldın sen!
Dünen mene öz elinde
Gül getiren bir gelin de
Gözlerinde min bir sual
Heykel kimi dayandı lal…
O behtever gözelin de
Men ohudum gözlerinden:
Şair, ne tez kocaldın sen!
Ovçuluğa meyil saldım,
Gece – gündüz çölde kaldım,
Dağ başından enib düze
Bir oh kimi süze – süze
Neçe ceyran nişan aldım;
Cavab geldi güllelerden:
Şair, ne tez kocaldın sen?
Bezen uca, bezen asta,
Ötür sazım min sim üste.
Andı yalan, eşki yalan,
Dostluğu da rüşvet olan,
Ürek yıhan bir iblis de
Üzevari deyir herden:
Şair, ne tez kocaldın sen!
Saç ağardı, ancak ürek
Alovludur evvelki tek.
Saç ağardı, ancak ne kem!
Elimdedir hele kelem…
Bilirem ki, demeyecek
Bir sevgilim , bir de Veten:
-Şair, ne tez kocaldın sen!
(1953)
alinti